Η Θάσος

 

Η Θάσος βρίσκεται στη Βόρεια Ελλάδα, αντίκρυ από τις ακτές της Ανατολικής Μακεδονίας. Το μήκος των ακτών της φτάνει τα 115 χλμ. Μια απόσταση 18 ναυτικών μιλίων τη χωρίζει από την Καβάλα και μόλις 6 μίλια από την Κεραμωτή και το Αεροδρόμιο της Καβάλας. Η μεγαλύτερη πόλη και έδρα του νησιού είναι ο Λιμένας. Η Θάσος σε όλο το νησί έχει περίπου 14.000 μόνιμους κατοίκους.

Η Θάσος είναι ορεινός τόπος και η ψηλότερη κορυφή της είναι το Ψαριό ή Υψάριον (1.203 μ.). Η πρόσβαση, όμως, είναι εύκολη χάρη στους δασικούς δρόμους. Χαρακτηρίζεται από πλούσιους κάμπους με ελαιόδεντρα. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή για το πλούσιο υπέδαφός της σε σίδηρο, χρυσό και στο κατάλευκο μάρμαρό της.

Το κλίμα της Θάσου είναι εύκρατο, δροσερό το καλοκαίρι και ήπιο το χειμώνα. Ο Ιπποκράτης μάς έχει αφήσει πολύτιμες καταγραφές για το θασιακό κλίμα, όταν για 3 χρόνια διέμενε στο νησί τον 5ο αιώνα π.Χ. Στο βιβλίο Επιδημίες Α δηλώνει ότι στη Θάσο «γενικά ο χειμώνας έμοιαζε με άνοιξη». Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 17,2 βαθμοί C και μέση καλοκαιρινή θερμοκρασία τον Ιούλιο είναι 23,4 C.

To νησί κατοικήθηκε πρώτη φορά από τους Θράκες που είχαν έρθει από την απέναντι ακτή το 2.000 π.χ. Σχετικά με την ονομασία του νησιού υπάρχουν αρκετές εκδοχές όπως Αερίη λόγω της καθαρότητας του αέρα, Αίθρια λόγω του καταγάλανου ουρανού της και Χρυσίη λόγω του χρυσού. Επικρατέστερη όμως εκδοχή είναι αυτή του Ηρόδοτου, σύμφωνα με την οποία η Θάσος οφείλει το όνομα της στο Θάσο, γιο του Φοίνικα βασιλιά Αγήνορα, ο οποίος (κατά τη μυθολογία) έφτασε στο νησί αναζητώντας την αδελφή του, την Ευρώπη, που είχε απαχθεί από το Δία.

Τον 7 αιώνα π.χ. κάτοικοι της νήσου Πάρου αποίκησαν το νησί. Ακολούθησαν περίοδοι μεγάλης ακμής για το νησί κατά τον 6ο, 5ο και 4ο αιώνα π.χ. με κύρια χαρακτηριστικά την ίδρυση αποικιών στη Μακεδονία και στη Θράκη, την έντονη οικονομική και πολιτιστική δραστηριότητα και την κυκλοφορία ισχυρού νομίσματος σ’ όλη τη Μεσόγειο. Το 356 π.χ. οι αποικίες των Θασίων και τα μεταλλεία τους στο Παγγαίο κατελήφθησαν από τον Φίλιππο τον Β’, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα το 338 π.χ. έγινε κάτοχος του νησιού και το προσάρτησε στο Μακεδονικό Κράτος.

Τους Μακεδόνες διαδέχθηκαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι έγιναν δεκτοί ως σωτήρες, αφού παραχώρησαν αυτονομία στο νησί. Η Θάσος άκμασε εκ νέου στα Ρωμαϊκά χρόνια και ανέπτυξε εμπορική και πνευματική δραστηριότητα.

Στη συνέχεια ακολούθησαν ταραγμένες περίοδοι κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων, αφού η Θάσος βρίσκονταν διαρκώς στο στόχαστρο των πειρατών της Μεσογείου, οποίοι λεηλατούσαν και ερήμωναν το νησί ανελέητα, ανακόπτοντας κάθε δημιουργική δραστηριότητα, γεγονός που έκανε τους κατοίκους της να εγκαταλείψουν τα παράλια και να μεταφερθούν στα ορεινά, όπου έχτισαν τα καινούργια τους χωριά.

Το νησί έγινε επίσης στόχος πολλών επίδοξων ηγεμόνων κατακτητών της Μεσαιωνικής Ευρώπης για να καταλήξει το 1455 στους Οθωμανούς Τούρκους. Το 1813 η Θάσος παραχωρήθηκε στο Βεζίρη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή, ο οποίος αγαπούσε τους Θάσιους και έδειξε εύνοια απέναντι τους. Τη διοίκηση του νησιού ανέλαβαν ξανά οι Τούρκοι το 1902. Τον Οκτώβριο του 1912 η Θάσος απελευθερώθηκε και ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό.

Οι δραστηριότητες που ευνοούνται στη Θάσο περιλαμβάνουν το θαλάσσιο σκι και το ψάρεμα, την πεζοπορία και την ορειβασία, το κυνήγι, καθώς και την παρατήρηση πουλιών. Επίσης, έχει ξεκινήσει για πρώτη φορά να εφαρμόζεται το πρόγραμμα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και της διεθνούς οργάνωσης Bird Life για τη συνεχή παρακολούθηση από εθελοντές της σημαντικής περιοχής για τα άγρια πουλιά στη Θάσο (ΙΒΑ GR016).

Ένα τμήμα του νησιού έχει χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερης αξίας για τα άγρια πουλιά (έχουν ανάλογα χαρακτηριστεί άλλες 96 περιοχές σε όλη την Ελλάδα) και είναι από τις πρώτες πανελλαδικά περιοχές που έχουν μπει σε καθεστώς παρακολούθησης από εθελοντές των παραπάνω οργανώσεων.

Περισσότερες πληροφορίες για την Θάσο.